Bir kader örüldü makûs bahtıma,
Hudutlar çizildi, sınırlar belli.
Sanki düşman çıktı benim tahtıma,
Kürdü zılgıt çeker, arap yalelli.

Sarıldık ey dostlar, nerde birliğin?
Dolaş öz yurdunda kendini ara.
Çözüm sürecinde gitti dirliğin,
Bilerek açıldı bu derin yara.

Tamiri yok artık, yama kâr etmez,
Öyle bir karıştık, tanınmaz olduk.
Nerde ordu millet; kendine yetmez,
Artık sokaklarda vurulup kaldık.

Ne durumlardayız, bu nasıl bir hal?
Nerede Türk yurdu, kimdedir sancak?
Türklüğü haykırmak olduysa muhal,
Al canımı Ya Rab! Yurdumda ancak.

Önceden belliydi yolun gelişi,
Çıkışlar kapandı, ortada kaldık.
Kumpaslar içinde alış verişi,
Gördük görmesine, nasıl inandık?

Daha yazmak muhal, söylemek zaaf;
Yaralar deşilip irin çıkacak.
Uzak değil yakın, af gelecek af!
Görün ki ortalık nasıl kokacak...

28.10.2014(Arşiv)
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan