Yavaşça iniyor sahnenin ışıkları,
Zaman usulca akıyor, vakit sona eriyor.
Her nefes bir veda, her adım bir ayrılık,
Artık yollar bitti, rüzgâr durdu, ben hazırım...

Hayatın sahnesinde son oyun oynandı,
Bir perde kapandı, geride sadece bir hüzün var.
Kimse bilmez, içimde kalan son sözü,
Her cümlem yarım kaldı, her heves soldu...

Adımlarım yorgun, kalbim titrek bir yaprak,
Dalgalar gibi vuruyor içimde geçmişin yankısı,
Herkes gider bir gün, vedasız, sessizce,
Ben de o yolcuyum, artık gitme vakti...

Elveda demeye bile gerek kalmadı belki,
Her şey söylendi, her şey yaşandı yeterince,
Geride bırakılan sadece bir gölge misali,
Anılarda kaybolur adım, sessizce, belki;

Her gün bir anıydı, her gece bir sır,
Ama şimdi yola çıkma vakti, son sahne bu,
Artık vedalar boş, artık kalanlar sessiz,
Gökyüzü bile hüzünle bakıyor bu yolculuğa...

Hayat bir anlıkmış, anladım sonunda,
Her şey geçici, her şey solgunmuş aslında,
Şimdi giden ben oluyorum, yavaşça kayboluyorum,
Zaman doldu, artık geri dönmek yok biliyorum...

Kimseyi incitmeden, kimseye söylemeden,
Bir gece gibi çekiliyorum sessizce hayattan.
Belki bir iz kalır benden geriye, belki bir fısıltı,
Ama ben çoktan yola çıktım, usulca, veda etmeden...

Perdeler kapandı, sahne boş kaldı,
Bir rüzgâr esti, bir hikâye son buldu.
Vakit doldu, ben gidiyorum artık,
Hayatın son şarkısı bitti, ben sessizce çekiliyorum...

Bahadır Hataylı/20.10.2024/23.05/Sancaktepe/İST