Al kollarına beni
En mavisini söyle masalların
Rüzgarlara kapılsın sonbahar şarkıları
Bilemezsin yüreğimin ne halde olduğunu
Bilemezsin
O uzak şehre duyduğum özlemleri

Seni andığım zaman
Bir yağmur başlıyor fırtınalı
Sonra damla damla
Kahrolası ateşler çakıyor gözlerimde
Zifiri karanlığında gecelerin
Yıldırımlar düşüyor başıma
Bitmedi henüz korkularım
Bir de derin bir uyku çöküyor göz kapaklarıma
Korkuyorum dalmaya o derin kabuslara

Bak
Gözlerim geziniyor semalarda
Bulutları topluyorum avuçlarıma
Avuçlarımda buz taneleri
Dualar sa dudaklarımda
Bir gül kokusu sarıyor genzimi
O uzak maziden, yanıbaşımdasın
Ağlamak istedim bilmem neden
Tuz gölünden, arzın derinine akıttım gözyaşlarımı
Mektuplar yazdım sana gurbet gecelerinden

Mor bir sevdaydı o uzak şarkı
Hani akşamları çekilirken evlerin perdeleri
Yeni baştan yanarken sokak lambaları
Yuvasız bir serçe kadar yoksun
Ve bir yetim yüreği kadar huzursuzum

Bir sonbahar akşamıydı , aylardan eylül
Son kez ayrılık mektubum olsun demiştim sana
Tek yaprağını da düşürmüştü
Takvimler zamanın

Şimdi korkuyorum ayrılıktan bahsetmeye
Düşünebilirmiydim bir gün
Bizi de kara bulutların saracağını
Bak zaman her şeyi değiştiriyor
Sanki bir asır geçmişti
Hala son sözün kulaklarımda
’’Gidiyorum hadi yine geleceğim’’
Bilemezdim ayrılık
Kurşuni bir akşamüstüydü göz bebeklerimde

Şimdi
Mor güvercin misali
Düşlerime gelen sen
Yıllar girse aramıza, asırlar geçse de
Bende kalan akşamlarına şarkım
Yıldızlı gecelerde paylaşıyorum yalnızlığımı
Bir bilseydin... bir bilsen !
Off !!!
Tanışık değildim ben ; zehir zemberek yokluğun ile
Sen yokken ; yalnızlıklar boğuyor
Sen yokken ; özlemin bir yanardağ misali yakıyor
Bu muydu ; bekleyişime verdiğin ödül ?

Biliyor musun ?
O çocukca sevinçlerimi tükettim
Ölenlerin bıraktıkları kederleri yaşıyorum
Sen gittin ya ; ben her sensiz biten güne bir şiir yazıyorum
Sabahın mutlu uyanışlarını unuttum
Akşamın umutla gelen saatlerini geçtim
Pembe hayaller düşlemiştim
Masal dolu gecelerimde
Yaşantımın bedeli bu muydu söyle ?

Günay Koçak

20. 10. 2024