Vav iken takdirde olmuş Elif’ce.
Nice badireler atlatmıs nice.
Bazen destanlarda bazen tek hece.
Gizi alameti bulmuş aşıklar.

Ferhat olmuş dağdan dağa aşırmış.
Mecnun olmuş çöllere de taşırmış
Züleyha misali aklın şaşırmış.
Özünde giryanı salmış aşıklar.

Gönül bu hep ister kar etmez feman.
"Yare gidelim" der yok zerre derman.
"Ey gönül elinden yandım El Aman"
Diye diye böyle dolmuş aşıklar.

Açmadan tomurcuk dalında solan.
Olmadan gerçekler olan hep yalan.
Gönül bahçesi de kurumuş talan.
Vadesi yetmeden solmuş aşıklar.

Sebebi Leyla’dan,Şirin’den bilip.
Gönlünden dünyalık namını silip.
Kılı kırka yarıp da,milyona dilip
Rabbe dönmüş yüzü,kulmuş aşıklar.

Rumi’den gelen bu örf adet diye.
Pirlerden alınan emanet diye.
Sır vardır giz vardır alamet diye
Toz Toprak serpilen,çulmuş aşıklar.