Bağlamanın tellerinde
Hüzünlerle gamlanırım
Eksiğim yâd ellerinde
Vuslatınla tamlanırım

Efkâr basar yüreğimi
Kırar gönül direğimi
Çok görürler ereğimi
Hasretinle demlenirim

Yaralarım azdığında...
Kader çile yazdığında...
Kalp ritmini bozduğunda...
Bakışınla emlenirim

Hayatın dik yokuşuyum
Karanfilin kokuşuyum
Garip bir serçe kuşuyum
Ellerinle yemlenirim

Candan ayrı düşünce öz
İçimde harlanır bir köz
Yüreğime kâr etmez söz
Kötü diye imlenirim

Teslim olmam hiçbir güce
Nazarımda Hak’tır yüce
Üstüme abanır gece
Olur olmaz mimlenirim

Hiçbir el tutamaz beni
Mülkümden atamaz beni
Ağyara satamaz beni
Zincirlerle gemlenirim

Kader eline taş alır
Yazın yerini kış alır
Gözlerimden yaş boşalır
Kirpiğimden nemlenirim

Ne can ne de varım kalır
Yürek yakan zârım kalır
Her ne varsa yarım kalır
Türkülerle tümlenirim

M. NİHAT MALKOÇ