Gök delinir, yer yarılır
Kıyameti bekle bir gün!
Tenler toprağa karılır
Kıyameti bekle bir gün!

İffet asılınca ipe
Ahlâk vurduğunda dibe
Çukur sayılınca tepe
Kıyameti bekle bir gün!

Belli değil küçük büyük
Vicdanların yeri höyük
Yalanlar omzumuzda yük
Kıyameti bekle bir gün!

Söz vardır dili incitir
Nağmeler teli incitir
Dikenler gülü incitir
Kıyameti bekle bir gün!

Can dediğin canlar yakar
Gönül Kâbe’sini yıkar
Gül sanırsın, barut kokar
Kıyameti bekle bir gün!

Dost bildiğin ele döner
Varın yoğun küle döner
Gözün yaşı sele döner
Kıyameti bekle bir gün!

Hakiki polis vicdandır
İtibar gören cüzdandır
Dilin afeti sözdendir
Kıyameti bekle bir gün!

Her ne duysak inanırız
Azdığında kınanırız
Bu dünyada sınanırız
Kıyameti bekle bir gün!

Küle döndüğünde güller...
Aciz kaldığında eller...
Konuşamaz olur diller
Kıyameti bekle bir gün!

Ecel dadanır canına
Elem yetişir yanına
Hükmedemezsin ân’ına
Kıyameti bekle bir gün!

Her şey sıyrılır boyadan
Nasibin kalmaz dünyadan
Uyanırsın bu rüyadan
Kıyameti bekle bir gün!

Sevda mülkü talan olur
Hakikatler yalan olur
Kapımızı çalan olur
Kıyameti bekle bir gün!

Sur’a üflerken İsrafil...
Kılın kıpırdamaz gafil!
Neye güvenirsin sefil!
Kıyameti bekle bir gün!

Fecir vakti dolmaktadır
Yüzler bir bir solmaktadır
Can demini almaktadır
Kıyameti bekle bir gün!

Duyduğunda son ezanı...
Vakit çağırır hazanı
Canın terk eder kozanı
Kıyameti bekle bir gün!

Geldin bilmem kaç yaşına
Yaşadın boşu boşuna
Veda vakti can kuşuna
Kıyameti bekle bir gün!

Diktiğimiz güller soldu
Gün tükendi, akşam oldu
Bedenin miadı doldu
Kıyameti bekle bir gün!

Eceldir kapını çalan
Yoktur bu dünyada kalan
Ölüm varsa her şey yalan
Kıyameti bekle bir gün!

Tutunacak dal kalmadı
Güvenecek kul kalmadı
Gidilecek yol kalmadı
Kıyameti bekle bir gün!

M. NİHAT MALKOÇ