İster ovalı olsun isterse Canik dağlı
Yaşanan aşkın ömrü yârin diline bağlı
Gönlüne aldığın aşk sevdiğinden emanet
Emanetine sahip çıkmalı insanoğlu

Anlamına adını verdikçe narin cismin
Kitap sayfalarına harf harf çizildi resmin
Varsın yok olsun beden göklere çıksın ruhun
Okuyanın dilinden düşmeyecek ki ismin

Hala kanama varken bu gönül yarasında
Sözcükler taşınıyor dilin makarasında
Kendiyle konuşurken şair hayal içinde
Yalan olmaz o anda kalple dil arasında

Gündüzleri kurudur gözlerden pek yaş akmaz
Söz konusu aşk ise gönül hatıra bakmaz
Girdiğin düşlerimde seni görebilsem de
Sanma sabah olunca hasret içimi yakmaz

Yapan usta yıkar mı emek verdiği köşkü
Sevgi dolu bakışlar şimdi öyle bomboş ki
Yıllarca sabretse de suskunluk sancısına
Pişmanlık duyan bir dil öldürüverdi aşkı

İçindeki yangınlar çıkarmasa da duman
Yamandır sevenlerin çektiği hasret yaman
Anladı bittiğini kurduğu hayallerin
Yar dilinden aşk sözü dökülmediği zaman

12.10.2024/Samsun

İbrahim COŞAR