Korku düşer kalbime, çekilir siyah perde,
Havf cümlesi titretir Allah inayetinde.
Karanlıkta silinir,veda ederim derde.
"Rabbinin azabından sakın," der ayetinde.

Ama bilir ya kalbim, recâ da var, umutda
Gün doğar karanlığa, rahmeti var sukutda
"Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin,"huda
Çiçek açar çorakta,Allah adaletinde.

Bir yanda cehennem var, yakar ruhum özümde
Havf ile beklerimde,rahmet sağnak gözümde.
Deryasında yüzerim,Hafız Esma sözümde
"Onlar ateşten korkar," rabbin beşaretinde

Sonra, bir ses yükselir kalbimin otağında.
Recâ umudu dolar günahlar batağında.
Araf(156) doğar gönlüme,zifirin afağında.
Sevinç gözyaşım sızar ruhun kesafetinde.

Korku ümit, kefede tartılır ruh darası
Recâ’yla onarılır,Havf’ın derin yarası
Nisa(57) yankılanır da susar gönül zarası
Tüm şerden arınırım,rabbin letafetinde

Her nefeste Havf Recâ, yol gösterir klavuz.
Karanlık ve aydınlık, hep yan yana aynı ruz.
İkisiyle yürürüm,biri alev biri buz
Rabbim hayırlar versin yüce Mahiyetinde
Rabbim hayırlar versin bela musibetinde