Çürük bir nüans adadı mevsim:
Adaşım olan çiçekler gibi arındığım nefsim
Sözcükler ise cürüm işleyen
Kalbimin hem rotası hem yongası
Ezkaza yazmadığım
Esefle kendime sardığım
Sevgi ve kalemse yüreğin tek hâkimi

Gönlüm bazen bir kubbe bazen bir hutbe
Aş eren ilham sessizlik ile
Kıyama durduğum
Rükûu sonsuzluğun elbet Rabbime koştuğum
Ve taziyelerimi sunduğum geçmişin şanlı kokusu

Şanı varsın yürüsün yalnızlığın
Varsın makber tadında salınsın yaşamışlığım
Hem göğe duacı
Hem aşka kiracı
Hem de cilası
Sözcüklerin parlayan gözlerim
Sefil yetilerim
Aralıksız olmasa bile inleyen yüreğim
Mahremimle hemhal matemimden
Sökün eden hayallere halen varamasam bile

Gözüm açık rüyalar görmeye
Elbet seferi nazımdır
Elbet yüce ilahımdır
Beni dara koymayan
Yandığım kadar İlahi Ateşin feriyle
Bir Rönesans bir reform da değil asla
Varsa yoksa yüreğimle yaşayıp sevdiğim
Bir o kadar yasını artık tutmadığım mazim
Elbet kefilim de dünüme
Ne kof ne küf kokan
Yenilediğim bir dünya bir rüya bir duayen
Bildiğim sevebilme potam
İnançla eşleşen umut teknem
Ve o tekke ki
Varsın kabul edilmeyeyim derviş kimliğimle

Ve de sadık
Neferi
Olmakla ihya olan yürek
Elbet sonsuzluğun nidasında saklı fevri olmayan her dilek
Aşka mazhar
Kalbim ve kalemim nasıl da tarar
Hem aşkı hem safiyet dolu mehtabı
Hem de saf tuttuğum inanç kadar

Sözcüklerim ve sevgim bol keseden sever
Ve niyaz ederken bu sefil beden bu imanlı yürek
Dilemmasında yalnızlığın
Her ne hikmetse kendimi sakındığım
Sarmalında hüznümün sadece Rabbime sarıldığım
Ve o kırık tokam nasıl ki
Yüreğin mangalı
Nasıl ki acının nezdinde saklı
Bir ilhamı
Bahşeden Rabbime koşmanın da mükâfatı

Hali hazırda ayakta dimdik kaldığım
Hazanda dahi baharı duyumsadığım
Ve de yüreğime saplanmış o şarapnel parçası
Elbet canım feda sevgiye
Can feda vatan aşkıyla yanan bu mangal yüreğe
Söz geçiremediğim kadar terbiye ettiğim
Nefsim
Sonlanmak bilmeyen niyazım ve içime çektiğim nefesim

Aşikâr aşkın şahikası bir mevsimim
Dilim tutulsa dahi kalemimin konuştuğu
Kalem sussa bile meleklerin koruduğu
O minval ki
Saklı ruhum kıblemde
Saklı servetim kıyamet kopmadan önce kıymet bilseydi ya
Şu cihan şunca insan
Hizaya gelmese bile benim ben sadece kendini yargılayan
Kendimsiz bir dünya değildir yaşadığım
Allah aşkı ile kıblemde parladığım
Elbet sadece ve sadece:
Rabbim, ‘’ol’’ dedikçe…