NERE GİDİYORSUN YALAN DÜNYA..

Ah be şimdi!!
Ölmek için çok genç,
Yaşamak içinse çok telaşlıyız...
Ama unuttuğumuz bir şey var...
Hayat dediğimiz de;
Bir tek ölümle terbiye edilmiş.
İşte belki de bu yüzden;
Mezarlık sonrası ayrılığı yaşamadıysak,
El sallamaları da ayrılık sanırız..
Ve ;
Bir gün öleceğimizi bile bile yaşarız.
Amaen sonunda ölüm gelirde,
Biz yine de erken deriz...
Çünkü;
Sadece insandır öleceğini bilerek yaşayan
Sadece insandır bile bile,
Dünya malına kanıpta
Ahiretini unutan...

Eee insanız yaa...
Mal hırsı mülk hırsı deriz,
Gözlerimizi para pul ile bürüyüp
5 vakit namaz kılmaya eriniriz..
Buda yetmez;
Aldıgımız her nefes içinde
Şükretmeyi unuturuz.
Ama ne zaman bir felaket gelse başımıza..
Bir depremle yıkılsa yuvamız,
Bir selde sürüklense canımız,
Bir yangınla kül olsa malımız,
Tek o zaman Allâh der..
Yaradanı hatırlarız...
Sonra yine sil baştan unutup,
Kaldığmıız yerden yaşar gideriz..
Ne ölüm gelir aklımıza..
Ne de mahşeri mizan...

Ah be işte insan değilmiyiz...
Çiğ süt emmen de biziz...
Kardeş kardeşe kıyanda biz..
Boş deriz de begenmeyiz,
Dağları tarlaları..
Önce yüreğimize,
Sonra cebimize koyarız haramları...
Unutur gideriz güzel olanı,
Helali ,hakkı...
Ama ne zaman;
Alahın sopası inerse başımıza..
İşte o zaman,;
Korkudan tir tir titreyip,
Sen bizi koru Allah’ım deriz..
Sonra da;
Suçu atarız dağa taşa...
Eyyy dünya nere gidiyorsun diye...

Ahhh.. Ahhh bee...
Sen ne kadar da,
Nankörsün be insan...
Oldu mu şimdi
Bu aymazlık..
İnan ki sen varya
Sen hem suçlusun hem güçlü...
Ama dön bir bak
Oynadın dengesi ile dünyanın,
Bozdun sonunda ayarını terazinin..
Bir de.
Nere Gidiyorsun?
Ey Yalan Dünya!!!
Diye feryad edersin...
Şimdi bir sus da...
Bin düşün ey insan...
Suç acaba kimde..
Sende mi?
Yoksa Kirlettiğin Dünyada mı???