Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi kor?
Bakışların fırtına, savurur her yol,
Sana her baktığımda içim talan olur,
Bir kıvılcım mıydı bu, yoksa boşluk mu?
Kalbim yanardağ misali seninle tutuşur,
Bilmiyorum, bu ateş nereye kadar durur,
Ama yandıkça, seni her zerrem ister,
Sanki varlığım seninle küle düşer.

Gözlerinde saklı bir sır, yakar beni,
Bu sonsuz yangını ne yağmur, ne rüzgar dindi,
Bir kıvılcım yetti, ruhumu ateşe çevirdi,
Sebebi sensin, küllerim bile seni bilir.
Sensiz kalmak, baharda küllerle yürümek,
Ne çiçek açar, ne umut filizlenir,
Hüzünle özlemin iç içe harmanlanır,
Yanmaktan başka yok bize armağanı.

Pervane misali koşarım ateşe,
Kendimi unuturum, eririm her nefesimde,
Ne varsa içimde, kaybolur izim,
Bu alevden kaçmak ne mümkün, bilirim,
Her adımım sana, seni daha çok isterim.
Sen istedin, gönlüm zorla tutuştu bile bile,
Aşkın ateşine düşmeyi seçtim,
Ve kaçış yok, bu yanışı sevdim.

Adım adım yanarım her sözünde,
Rüzgarın ateşime har olur her nefeste,
Bir dokunuşun yeter, dünya yine uyarır,
Kaçsam bile, yollar yine sana varır,
Bu yangın çoktan adını kazıdı kalbime,
Her alevde yeniden doğarım seninle,
Küllerde bile seni severim, her an, her dem.

Zaman geçse de, bu ateş dinmez, sönmez,
Her sabah sensizlikle başlar, ama her akşam yine yanarım,
Gözlerin sanki yıldızlardan bir kor, ağlarım,
Dokunduğun her yer, içimde ateşe döner.
Bu yangın senin adını taşır, hiç bitmez, ne de söner,
Sönmeyen bir sevda bu, küllerden doğan aşk ile sen.

HAYAL DENİZİ