Zamanı kucakladım döneceksin diye,
Dinmedi hüznüm...
Hep engellerle dolu yolculuklar kaldı bana...
Her molada umutlarımı,en büyük sevdalarımı bıraktım.
Gelip geçenler oldu üstünden,bulupta görmek istemeyenler.
Hep geç kaldım senden kalanlara
Ve her kalana uzaktan bakmalara mahkum...
Ve erkendi bana mutluluk biliyordum.
Zamansız bekleyişleri bıraktım çoktan.
Gülerken ağlamalıydım aslında,her mutluluk bedel ödetirdi bilmeliydim...
Korkmalıydım sevmekten,sevdalara kucak açmaktan bıkmalıydım.
Kırmalıydım herşeyi,kalbimdeki kırıklar gibi bende paramparça olmalıydım...
Ama sevmek istedim seni,en dokunulmadık yanını görmek,
En incinmiş yanımı görmeni istedim...
Kalabalıklarda beni yalnızken bulmanı,maskeli gülüşlerde gözyaşlarımı silmeni,
Bana unutmak istediklerimi unutturmanı istedim...
Bir yanım hala yoğun bakımda;refakatçisi yok,bekleyeni yok.
Terkedilmiş bir kalpten sesleniyorum sana.
Kendimi duyamazken,beni duymanı bekliyorum...
Ve bilmeni istiyorum;
Gerektiğinde beni unutmayı seçmeni,elvedanı bırakmanı istiyorum avuçlarıma...
Söylenememiş tüm sözcüklerde boğulmak istiyorum ve susmak,sessizliğimle anlaşılmak...