Bacıya, gardaşa ulaşamadım
Aldı dert götürdü gurbete beni
Acı mı, tatlı mı bölüşemedim
Buldu dert götürdü gurbete beni.

Sılada dağ gibi bir babam vardı
Dualı nefesi en büyük kârdı
Yıkılan yanıma çelik duvardı
Çaldı dert götürdü gurbete beni.

Ben isterim eşi, dostu yanımda
Can ciğer olalım biz vatanımda
Gelsinler yanıma her zor günümde
Bildi, dert götürdü gurbete beni.

Mevlâ’m beni koydun herkesten ayrı
Dönder şu yolumu sılaya doğru
Yaş geçtikçe yürek dayanmaz gayrı
Güldü, dert götürdü gurbete beni.

Sabır gömleğini giydim, gezerim
Gurbet benden, ben gurbetten bîzârım
Acıları sıra sıra dizerim
Doldu, dert götürdü gurbete beni.

Biter birgün dedik, ömür tükendi
Güreş tuttuk, hayat bizi de yendi
Hangi kuş uçtu da yuvaya döndü
Böldü dert götürdü gurbete beni.

Kaderin yazısı aldı savurdu
Elimi, kolumu zincire vurdu
Gideyim dedikçe önüme durdu
Geldi dert götürdü gurbete beni...

Hasret yarası bu, yaman sızılar
Gurbet toprağında kaldı kuzular
Gönül sıla’daki taşı arzular
Saldı, dert götürdü gurbete beni.

Emmi, dayı göçtü yetişemedim
Düğünde bayramda erişemedim
Varıp doya doya görüşemedim
Yoldu dert götürdü gurbete beni...

Hicranî’yi çaldı dert sağa, sola
Doğunca çıkarmış insan bu yola
Bir ömür birlikte gezdik kol kola
Dildi dert götürdü gurbete beni....

Nuriye Akyol
9/2/2022

Görsel alıntıdır.