Gönül görmek ister Emirdağı’nı
Sel basmadan kış kesmeden yolları.
Ruh bedenden koparmadan bağını
Boynuma sarılsın dostun kolları.

Çaydere’ye kar suları yürüsün
Yaylaları çayır çimen bürüsün
Baharın yelinde terler kurusun
Artık çiçek açsın badem dalları.

Sevdalara esir oldu gönlümüz
Sıla hasretiyle geçti ömrümüz
Bedel sayılıyor yıla günümüz
Yaşamayan bilmez garip halları.

Emirbaba yüksek yerde yatıyor
Bir muhabbet bin kederi atıyor
Sol yanımdan ince sızı batıyor
Biz biliriz hasret çeken kulları.

Güneş vursun Adaçal’ın üstüne
Haber salsın akrabaya dostuna
Gurbet giremiyor sıla postuna
Bize tat vermiyor yaban balları.

Ah çektikçe adı gelir aklına
Dualarda konu olur zikrine
Hatırası şavkı düşer fikrine
Kederli türküler söyler dilleri.

Yaylasına çıkıp Türkmen beyleri
Kursunlar aleyçik topak evleri
Yılkı ’ya katsınlar doru tayları
Dünya’da kalıyor dünya malları.

A. Kadir YALDIZKAYA