DAĞILIN BULUTLAR
      Yusuf Yılmaz

Dağılın bulutlar
Arkanızda  Karadağ var.
Orada  seferberlik  günlerinde
Yetimlerin sesinden ürken
Zalimlerle  kavgam vardı.

Dağılın!
Yüzlerce yıl
Bu topraklara ayak basmış,
Suyunu içmiş ,
Havasını  koklamış,
Çoban  ateşine odun taşımış,
Akşam olunca
Ufkunun kızıllığında batan güneşi seyre dalmış,
Geceleyin ayla dertleşmışligim,
Yıldızlara selam  göndermişliğim vardı.

Gözleri kimselerin göremediği,
İçinde rek renk  billurlaşmış  ruhlarla,
Çağrışıp  bulusmuşluğjm vardı.
Duygu yüklü ses  senfonisinin
Kulaklarımı çınlatan
Şarkılarını  dinlemişliğim vardı.

Dağılın bulutlar!
Perde gibi durmayın  önümde.
Dolunay azaplığında Karadağı’mın
Ay örgülü  ormanlarında,
Hayvanlarla koklaşmışlığım ,
Onlarla göz göze gözce konuşmuşlüğum  vardı.

Karadenizden bir rüzgar esipte
Bulutlar çekilende
Yüreğimden  bir telle
Hiç kopmadan
Karadağa bağlanmışlığim vardir.