Acaba, İnsan!
Görmeden sevebilir mi?
Sesine, hayran olabilir mi?
Kokusunu alabilir mi?
Evet, duyguları halis, içi temiz ise, sever...
Hem de, ölümüne...
Yürekten!
Karşılıksız ve katıksız sever!
Yemez, içmez!
Onu düşünmeden edemez!
Hem de
Körkütük gibi...
Yanın da can olur..
Her daim, canan olur..
Sofrasın da aş olur...
Yanın da, yoldaş...
Ömrüne, güneş olur...
Yüreğini ısıtır...
Gece olur saraıp, sarmalar...
Düş olur uykularına!
Nefes olur hayatına!
Gece, gündüz yanında köle olur.
Dua olur...
Sağlığına!
Kelam olur...
Duygularına!
Şarkı olur...
Diline!
Hayran olur...
Bakışlarına!
Dokunmasa da elleri ellerine..
Yüreğine dokunur, tertemiz bakışları!.
Bazen Kıskanır...
Esen yelden, uçan kuştan!
Ne yapacağını bilemez!
Hep, sitemkar olur!
Ama, aşk İle..
Şefkatle, bekler...
Gözlerindeki derinliğe, girmeden!
Yaslayamasa da başını omzuna...
Seni hep kalbin de hisseder...
Kimselere söyleyemez...
Duygularını anlatamaz...
Sana açılamaz!
Sevgisini ve seni içine hapseder!
Dinçer Dayı