yaralı ceylan yaşanmış bir ruya bu şiir değil ben nereye yazacağımı bilmediğim için burayı kullanıyorum tam amen hagerçekleşti çünku 1995yılında hangi ayında hangi gece hatırlamıyorum .gördüğümbir ruyaidi.ben bir hastahane bahçesinde 121nolu oda arıyormuşumü bütün levhaları okudum bulamadım odayı sonra yengemle birlikte yemyeşil bir tepeye gittik orada bir kalabalık erkekli kadınlı guruplardı benise yüksek bir çeşme taşı üzerinde yengemlerin üstünden ileriye bakıyorum.orada birağaç dibinde sarı bir kedi oturuyor yeşil gözleri ile bana bakıyordu.sonra uyandımruyamı oğlum mehmetle paylaştım.ama bir yorum yapamadık ....taki11-11-1997ye kadarbu tarihten8gün geçtijandarmad an astsubay ve askerler geldiler bize bir takım kağıtlar imzalatmak ve taziyelerini sunmak için .ve bize busene o kadar çok şehit oldu dediler memet121incişehitimiz dedilerve o anda benim ruyam şimşek gibi çaktı ben oruyayı13-11-1997deaynen yaşamıştım çünkü ogün oğlumu pınarbaışı şehitliğine defnetmiştik.ben hemen oğlumun yanına gitmek istedim orada bir ağaç varmıydı acaba diye merak ettim çünkü ogün orada ne var ne yok hiç farkında değildim çünkü oğlum şehitti ....ogünden sonra annem bana bu adı taktı yaralı ceylanım diyordu bana.neyazıkki annemide26-10-2003te kaybettim ikisininde mekanları cennet olsun .ben hala yaşamaya çalışıyorum geride kalan çiçeklerimle. hepsi gerçektir inanın sizlerle paylaşmak istedim okadar şehit annesi mehmet söylemez