1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
286
Okunma
Ekim’in küskün tenhasında, tebessümün bir sonbahar yaprağı gibi usulca kondu gönlüme.
Dışarıda deli rüzgar, içimde enkaza dönmüş düşlerin tozunu savuruyor.
Yağmur damlaları kırgınlığımı mıhlıyor toprağa.
Her biri ayrı bir düğüm, ayrı engel, ayrı telaş...
Bir papatya düşün kalbinde oyalı yazma,
Elinde kırgın iplikleri parmağına dolanmış.
Sensizliğin huzurunda yıkanırken ruhumun dalgalı mavisi.
Belki arındırır kanatlarımı uçsuz bucaksız denizin ışıltısında...
5.0
100% (1)
Cevap Yaz