İHTİRAS

Bir kuş indi ağaçdan, sanki daldan kayarak,
Rahmet tanelerini tesbih gibi sayarak.

Acaba hâl diliyle, bir şey mi soruyordu?
Yoksa çayır üstünde, bir şey mi arıyordu?

Ağaçtaki yuvada üç minik yavru vardı,
Onlara bakmak için, her gün böyle uçardı.

Sabah boş kursağıyla, ayrılırdı oradan,
Bilirdi ki payını ayırmıştır yaradan.

Gezerdi tepe bayır, rızka yelken açarak,
Kırlarda, vadilerde, saatlerce uçarak.

Muhakkak ki bir yerde, bir vesile olurdu,
Yorgun argın olsa da, gidip onu bulurdu,

İnsan da inansaydı, bu güzel kuşlar gibi,
Bilseydi aç bırakmaz
Alemlerin sahibi.

Ne tamahın zehiri, benliğini sarardı,
Ne üç günlük ömürde, bin bir kalbi kırardı.

Ey gözü aç insanlık, ağlayın için için?
Söyleyin bu ihtiras, bu doymazlık ne için?

YAŞAR ÖZKAN
11 Eylül 2024
Salihli/Manisa