Çaresiz kalıverdim iki dost arasında
Biri Artvinde doğmuş diğeri de Trabzonda
Nefis galip gelmiştir ne yazık en sonunda
Sözün bittiği yerde iki dost üzdü beni.

İki dost arasında dengeyi kuramadım
Bir hedefim var idi oraya varamadım
Dil yarası derindi ben onu saramadım
Nefisler galip geldi iki dost üzdü beni.

Düzağaç mahallesi buluşturdu bizleri
Dikkatli seçmek lazım sarfedilen sözleri
Bana göre silinmez buralardan izleri
İkisi de has dostum ama üzdüler beni.

Allah için sevmişim iki güzel insanı
Nefis etki edince bazen bozar lisanı
Ve haliyle artırır kafandaki tasanı
Bu güzel iki insan çok fazla üzdü beni.

Hızlı gelişti olay beş dakika sürmedi
Muzaffer böyle olay hayatında görmedi
Dili tutuldu o an hiç bir şey diyemedi
Uzatmaya gerek yok iki dost üzdü beni.

Çok etkilendim dostlar bunu hiç unutamam
Üç dost yanyana gelip ellerinden tutamam
Alıcısı bulunmaz bu efkârı satamam
Geride kalan tek şey iki dost üzdü beni.

Hep beraber gezerken nefis girmiş araya
Duygu düşünceleri biz vermişiz kiraya
Tatlı esinti varken kapılmışız boraya
Uzatmaya gerek yok iki dost üzdü beni.

İsterim eski günler tekrar gelsinler geri
İyi niyet, hoşgörü birleştirsin bizleri
Sabır ile dost olup yürüyelim ileri
Üzülerek diyorum iki dost üzdü beni.

Altuncu dostlarına durumu anlatamaz
Ne kadar çabalasa bu işi kapatamaz
İki dost kolay kolay bir daha anlaşamaz
Ve nihayet son sözüm iki dost üzdü beni.

05.05.2024
Muzaffer Mustafa Altuncu
Gölcük