Sarı başaklar içinde kaybolup gitti umut,
Kara toprağa yar oldu ansızın.

Hayallerimi kırpıp yıldız yaptım,
Kara bulutlarına inat, gökyüzünün.
Şiirler ezberledim, şarkılar tuttum kendime,
Çorak topraklar gördüm,
Çorak topraklar yaşadım
Ve çıplak ayaklarımla yürüdüm çorak topraklarda.

Hayaller ektim,
Hayal kırıklıkları biçtim.
Ne ettiysem olmadı.

Bıraktım sonra,
Kendimi, hayatı ve insanları.
Bıraktım belirsizliğin kollarına.
Ağlamadım, üzülmedim, yas tutmadım.
Korktum yıldırımlı gecelerden,
Uzak durdum kendimden,
Yakın sandım kendimi sana,
Başaramadım.

Anlamaya çalıştım hayatı,
Tırnaklarımla kazıdım toprağı,
Tırnaklarımda tutundum hayata.
Anlayamadım.

Kitaplar okudum hayata dair,
İçinde hayatlar olan kitaplar,
Aldanmak istediğim ve aldatan kitaplar.
Ben mi en çok aldandım,
Onlar mı çok aldattı hatırlamıyorum şimdi,
Ama aldandım çokça, kandım ve kandırıldım.

Suçsuzluğum müspet,
Hükmüm müebbet,
Doğarken kırılmış kalemim,
Geç de olsa anladım…