Sessizliğimi neden bozar, bu gürültüler,
Neden uyandırır beni, hülyalarımdan,
Sanki düşman bana karşı birlik etmişler,
Hayali çok görür yürürken kaldırımdan.

Oysa ne hülyalar kurarım, yürüyorken,
Bazen çok güzel, bazen aptalca fikirler,
Dalgın ve de yalnız, sessiz gidiyorken,
Beynimde olgunlaşırdı, öykü ve şiirler.

Bazen bir şiir, bazen bir öykü oluyordu,
Durup döküyordum, deftere utanmadan,
Küçük defter, şiirle öykülerle doluyordu,
Yazardım, sokak ortasında usanmadan.

Bu gün yazamadım, bunca gürültülerden,
Arabalar mı çoktu, insan mı anlamadım,
Beyindeki fikirler dağıldı, geçenlerden,
Bir olay oldu geçtiğim yolda bakamadım.

Sokaklar caddeler, nelere tanıktı bilseniz,
Bazen acıya, bazen tatlı bir düşe tanıktır,
Ben şu garip şairi, yolda yazarken görseniz,
Dersiniz kafayı yemiş de bu, bir salaktır.


A.Yüksel Şanlıer
7 Ekim 2008-10-07
Antalya