DOĞACAK ÇOCUKLAR’a

Doğmayan seher ışıkları var,
Ayaz var gecede.
Yaşamak kuş kanadında saklı,
Param- parça umutlar sessiz,
Umutsuzluk diz boyu.
Sefil’lik umman olmuş.
Yaşamak zaman tünelinde gizli.
Doğmayın çocuklar…
Doğmayın ne olur...

Dünya yalancılar harmanı,
Kırlangıçlar korku yükünde.
Sevgiler kara borsa,
“Seviyorum” demek çok ayıp.
Mum ışığında meşurlaşan umutsuzluklar.
İnsanlık fısıltı gazetesinde üçüncü haber.
Sadakat Mezar taşı yazılarında kaldı.
Anılar duvar yazısı oldu,
„Keklik uçtu kervan geçti“
Türküleri söylenmekte dillerde.
Hayvanlar sadakat gösterisinde.
Masum bakışlı.!
Beni tanıdın mı havlamasıyla.
Yaşama tutunmak isteyen gözlerle,
Doğmayın çocuklar…
Doğmayın ne olur...

Gelmiyor Güneşli günler,
Gece’de dikenli yollar var,
Ayaz kan kusar nefes uçlarında.
İnsanlık param - parça,
Doğmayın ne olur.
Kendini yemiş yaşam canavarına.
Koymayın gözü yaşlı,
Ayrılığı diz boyu yaşayan“ana“ya.
Yaşamak bir masal teması şimdilerde,
Kaf dağının ardında.
Umut harmanında umutsuzca yaşamak.
Karınca misali.
Bir sivri sinek dolaşmasında.
Sokup kan alanlar çoğaldı,
Doğmayın çocuklar.
Göz yaşı kanalına,
Bulutlar kin dolu,
Yağmurlar acımasız,
Elinden alınmış dere yolları.
Mesnetsiz dalğalar dövmekte sahil duvarını.
Zehir solumakta bütün mahluklar,
Doğmayın çocuklar…
Doğmayın ne olur....
20.06.24 / Saat 09,56 – Mehmet AY