Canım!
Birtanem!
Eskiden aşk şarkıları dinlerken!
Aşkı, sevdayı
Hep abartılı ve banal buldum!
İnsanların duygularını arabesk oldugunu düşünürdüm!
inanmazdım anlattıkları aşka!
Seni gördükten sonra...
Bir tuhaf oldum!
Kalbim heyacandan, yerinden çıkacak gibi oldu!
Nefesim kesildi, dilim tutuldu!
Dizlerimin bağı çözüldü! Ellerim, ellerimse titrer oldu...
Şarkı, söyleyemez oldum ben!
Çünkü, abarttıklarını düşündüğüm şarkilardaki aşkı...
Yaşattın bana...
O, şarkılardaki sevgili...
Şimdi, tam karşımda...
Ben ve sen şimdi...
Sende beni görünce şaşkın oldun...
Ve gerçek aşkı, seni gördüğüm gün, ben içim de hissettim!
O günden sonra, hep aklımda, fikrimde sen varsın!
Ve ben değil biz olmak istedim!
Bütün o şarkılar hep anlam
Kazandı...
Yitirdi o an benim için ön yargım!
O, gülen güzel ela gözlerinde....
Bana abartılı gelen o, şarkı mısralarınin!
Gerçek aşkın yanında...
Ne kadar basit kaldığını anladım!
Ve bir anda sen ve ben diye düşınürken!
Biziz demeyi çok istedim!
İşte o an anladım, aşık olduğımu...
Ve o an, anladim ki, nefesimsin sen!
Hayatta ki, tek neşe kaynağım!

Dinçer Dayı