Artık hiç bilmiyorum

Ne zaman bahar açacak merak etmiyorum

Ruhumun darlığında boğulmak üzere umut arıyorum



Kalbim çok yorgun

Zihnim bir karmaşanın içinde solgun,

Hazan yaprakları kanadı kırılan kuşun çığlıkları ne acı



Oysaki derdim yaşamaktı

Anlamak adına hayatı tanımak haktı,

İnsan kimliğinde, müsvette olmak fevkalade ızdırapdı



Sancılar kime kaldı

Husumet kimi suhuletli yaptı

Kin ve hınç her geçen güm pik yaparak erdemi solladı



Arz her zaman kime lazımdı,

Bahşedilmişlik bu kadar mı hazin afaktı,

Adamlık, varlığın kadrinde soluk alan bir zavallı farktı



Kim kimi aldattı,

Hak ve batıl insan için vardı,

Rekabet hak olan bir sünnetullahtı ama hiç anlaşılmadı



Ağlayan hep ağladı,

Ötelerden itibaren adanmış soluklardı,

Masumluk zaten, hak olan bir korumanın altında acıydı



Tevhidi haykırışlar,

Aşkı sabırlar, meşk içinde dostluklar,

Sanki mazi sayfalarında bahsi mevzuu edilen sancılardı



Varlığım heba oldu,

Mütemadiyen aldanmışlığın kadrinde boğuldu,

Kim kime neyi anlattı, hukuk adına ne kaldı bir dramdı



Ben haykıramıyorsam,

Bizzat haklılığımı savunamıyorsan,

Adliye kapılarında daha ziyade mağdur oluyorsam ne acı,



İşte o vakit bir yılgınlık,

Sökün ediyor halime, kalbimi kuşatıyor,

Hakka sığınmak ama bilinçsizliğimle ziyadesiyle daraltıyor



Heveslerimde ki dikkatim,

Zevklerimde ki ilk sırada ehemmiyet verdiğim,

Duyarlılığım beni aciz bırakıyor, soluğum mecalsiz kalıyor…







Mustafa CİLASUN