Yaz mevsimi açınca,
Şuh dünyaya gözümü.
Binbir renkli çiçekler
Eşsiz desenler ile,
Beslediler özümü.
Envai tür güzel kuş.
Kelebek uçus uçuş.
Yoktu korkutan-kaçış.
Çimen sarmış düzümü.

Uzun ömür yüz küsur .
Yani bildiğin asır.
Yine nihayet ölüm.
Kapanacak son bölüm.
Hep şaşaalı değil ki;
İnsan ömrü dört mevsim.
Nihayetinde sınav
Yazmış kaderi yazan.
Yaz da doğsan son hazan.

Anlamazsın dediler;
Yaz çocuğu ne bilsin?
Hüzün denen gerçeği.
Sanki dünyalı değil.
Keder ona uğramaz.
Canı olandan farklı.
Oysa felek çok adil.
Olsa da dünya çarklı.

İşte dört mevsim insan.
Gecmişi dikkatle an.
Olacak göçüp giden.
Vardır iyilik eden.
Vicdanın kanıyorsa
Elbette birlikte yan.
İyilik et dursun kan.
Bir girdin içeriye,
İki kapılı bu han.

Unutma!..

Mutluluk ellerinde.
İyilik dillerinde.
Sevgi denen güzel haz.
Dinlemez sonbahar-yaz.
Bilesin uzun yaşam .
Yüz küsur dan daha az.
Uzat eli sevgiyle.
Bahset dosttan övgüyle.
Kim ne söyler söylesin.
İçinden geleni yaz.



Emine Balı Oğuz