CEHALET SIĞINAĞI,

Dönüp bir bak evreninin halına!
Bağlar bile baş eğmezken zulmüme,
“Akla ziyan” bez bağlarsın (çalı-)dalına;
Dağlar bile baş eğmezken zulmüne,
Kader sanıp sırt dönersin ilmine… (bilime)

Her kulunu özüne has yaratmış,
Doğasını kullar için donatmış,
Kimi kulu gözlerini kör etmiş;
Dağlar bile baş eğmezken zulmüne,
Kader deyip sırt dönersin ilmine…

Sözüm olmaz akıbetin bilene,
Vah tüh deyip dilenenler dilene,
Takdir gerek gözyaşını silene;
Dağlar bile baş eğmezken zulmüne,
Kader deyip sırt dönersin ilmine…

Bu gün için şükrederken halına,
Yarınları çöküverir dalına,
Zehir katar şekerine balına;
Dağlar bile baş eğmezken zulmüne,
Kader deyip sırt dönersin ilmine…

Her canlısı kendine has baş taşır,
Baş; baş ise bünyesiyle uzlaşır,
Sevdasına, can pahası savaşır;
Dağlar bile baş eğmezken zulmüne,
Kader deyip sırt dönersin ilmine…

Doğum günü erişiriz eleme,
Benim için ibadettir çileme;
Yüklenirim Hıfz ettiğim kaleme,
Dağlar bile baş eğmezken zulmüne,
Kader deyip sırt dönersin ilmine…
Hıfzı KARACA
T. C. Kültür Bakanlığı Halk ve Kalem Şairi

---------------------------------------
Gençliğinde; papatyanın dalına,
Büyüyünce; ağaçların dalına, falcıların falına…