Fark etmesekte;
Dağlar hep bilmece doğurur,
Bir türküdür tutturur nehirler.
Saçları okşanır ovaların,
Meltem gah dalgalara sarılır,
Gah kıyılarda dinlenir,
Deniz kendisiyle vuruşur durur...

Güneş cömertce sabaha doğar.
Geceden çıkan ay,
Nefes alıp verir gün boyu,
Gözler uykuya vurdukca,
Rüyalar kapımızı çalar.
Zemheri ayazı ruhumuzu üşütür,
Kırağı çaldıkca dallarımıza.
Damlayamadık yaprak uçlarımızdan toprağa,
Susup kökümüze ağladım

Umutlar hem yetim,hem de öksüz,
Niyetler sözlerimizde asılı kaldı,
Çatladık;
Her bir yanımızdan,suyumuz çekildi,
Kuruduk;
Kim sorabilir ki kainata sırlarının rengini,
Ruhumuzu bir telaş zinciri kaplamış.
İnsanlar hırslarında uzman,telaşında yorgun,
Umutların pembe rengi sararmış.
İçimizde karmaşık ve vahşi bir pazar.
Bir yağmalama iştahı kuşatmış vitrinleri.
Üzerimize yıkarcasına sonsuz gayretteler,
Kaybedilecek yarınları.
Farkında mıyız?...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 27.08.2024