0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1142
Okunma
Sonbahar akşamları düşlediklerim arasındaydı güneş
Pırıl pırıl güleç yüzlü çocuklar gibi
Sıcacık bir şeydi insanın içini ısıtan
Ne zaman o bahçelerden geçsem
Yemyeşil sımsıcak sular akardı içime
Fesleğenler, güller, hanımeli kokuları gelirdi aklıma
Uzun metrajlı sessiz bir filmdi hayat
Her karesi dopdolu
Her rengin toz pembe
Yine bir sonbahar akşamı gözlerim dopdolu
Güneş battı ufukta.
Ne fesleğen, ne gül, ne de hanımeli kokusu duyulmuyor artık
Uzatmaları oynuyorum gri yapraklar gibi
Ne oldu der gibi bakan gözlerim
Cevabı biliyor artık:
"Düş bahçelerim hayal oldu,
Düşlerimin rengi sordu."
Ağustos 1996
