Tutkularımın esaretinde günler yaşadım,
Zihnimin özgürlüğünde siyah geceler
Ve ruhum mutluluk kapısını aşkınla araladı,
Gözlerinle gülümsedi bahtım gelecek günlere.

Sevdan her geçen gün yüceldi yüreğimde,
Güzelliğin her geçen gün sardı bedenimi,
Cennetten günler çaldım sen yanımdayken
Ve akasya ağaçları şahit oldu yeni yetme heyecanımıza.

Seninle gülmeyi öğrendi gözlerimin içi,
Seninle bahar ne demekmiş anladı gönlüm,
Senin içinmiş sensiz çileli saydığım ömrüm,
Geç de olsa anladım aşkınmış yaşamımın özü.

Şimdi yalnızlık daha bir beter benim için,
Sensiz geçen zaman daha bir acımasız,
Varlığını hissetmediğim anlar tam bir işkence,
Sevda okuyla yaralı yüreğim sensiz bir harabe.

Teninde cennet kokusu varken sevgilim,
Bakışlarında yeniden doğuyorsam her defasında,
Ellerinin yumuşaklığı ruhumu bedenimden alıyorsa,
Seni sevdiğimdendir tüm bunlar, delicesine sevdalandığımdan.

İnanmazdım sevdaya, aşka senden önce,
Anlamazdım nasıl ölür insan sevdiği için
Ya da nasıl ağır gelir insana sevdasız yaşamak,
Nasıl ağlar insan sebepsiz yere, anlamazdım.

Aşkın bana yaşamayı öğretti, insan olmayı,
Dünyaya sıkı sıkı tutunmayı, bağlanması,
Bahar sabahlarını ve çocukları sevmeyi,
Feda etmeyi sevgilim, kendinden vazgeçmeyi.

Sana aşık yüreğim, bir tek sana minnettar,
Yüz yıl geçse de üzerinden hep sana aşikar,
Ruhum ancak ruhunla huzur bulacak,
Sen benimsin, ben seninim biz birbirimizin yar.