Kaderde sıralanır olayların zinciri.
Gazada liderlerle başarıya koşulur.
Beceriksizler berbat eder çuval inciri.
Tepe taklak olunur ve insan bir hoş olur.

Zaferden zafere koşariken Osmanlı.
Makam’ali ışığıyla gözü dönen paşalar.
Saraya yamanarak sanır olacak namlı.
Cehaleti ayyuka çıktığında şaşalar.

Geniş sofralar kurar arsızca eğlenirler.
Neyi kutluyorlarsa eller tempoda alkış.
Laleli has bahçeye varıp gölgelenirler.
Boşa zaman geçirir demezler var kara kış.

Batının ajanları sızar aralarına.
Medeniyet ışığı görüntüsü vererek
Yönetenler sanır ki, merhem yaralarına.
Oysa büyük ders verir, defterini dürerek.

Hükmederken dünyaya parçalandı Osmanlı.
Dört bir yandan düşmanca sarıldı çepeçevre.
Çok gerilerde kaldı o günler anlı-şanlı.
Kapanmıştı aniden ,rezaletdi son devre.

Birer birer kopuyordu Osmanlı da el ayak.
Kan revan içerisinde kaldı bütün vücudu.
Sultanlık- halifelik, eldeki iki ayak.
Onlar da tek başına, kaldıramaz mevcudu.

Tüm dünyaya hükmeden Padişah ve Ordular .
Seğirterek düşmana kalkıp selam durdular.
Ne millete danışıp ne de soru sordular.
Esaret rüyasını böyle hayra yordular.

Ülke elden kayıyor yapıştılar koltuğa.
Tilki kümese girip el uzattı folluğa .
Paşalar alışmıştı eldeki bu bolluğa .
Çift karpuz sığmaz oldu mevcut olan koltuğa.

İmame fırlamıştı , dağıldı tespih birden.
Dağılan taneleri toplamak gerek yerden.
Başkumandan ve Asker geçmek için serinden.
Yürütmeliydi işi temelinden -derinden.

Destansı bir planı koydu uygulamaya.
Müsait değildi göl, yoğurt mayalamaya.
İstanbul devre dışı, yeter oyalamaya.
Topladı tüm Milleti ,dirayetli durdular.

Zafere ayarlayıp saatleri kurdular.
Vatan severden idi kurulan son ordular.
Vatan sevgisi kalpte ateş idi -kordular.
Yirmi altı ağustosta düşmanları vurdular.

Yirmi altı Ağustosta büyük destan yazıldı.
Düşmana siperlerden süper mezar kazıldı.
Dışarıda-içeride aymazlar da azaldı.
Türk’e düşmanlık neymiş hesabını sordular.


Emine Balı Oğuz