Kaybetti gözlerini genç yaşında kör oldu
Gözü görmez halinde cami yolunu buldu
Yattığı yer nur olsun ne samimi bir kuldu
Abdürrahim Öner de geçti güzel köyümden

Eğer bir kırılırsa küsermiş Apık dayı
Göbekci Mehmet’ini tutmuş bastırmış ayı
Tutulmuş bir şekere savamamış belayı
Kıllı Memiş’in Nazmi geçti güzel köyümden

Memiş Çavuş’un Ali ufak boylu biriydi
Kimseye muhtaç değil işinin de eriydi
Karıncayı incitmez adım adım yürürdü
Gucur Kerim dede de geçti güzel köyümden

Oruç ayı gelince camimiz şenlenirdi
Yanık yanık sesiyle ilahi söylenirdi
Ayı saldırdı bana ondan topalım derdi
Topal Ramazan dede geçti güzel köyümden

Ben küçükken o idi köyümüzün imamı
Kulağından çekerdi dut dalını kıranı
Doğru sözlü biriydi sevmez idi yalanı
İmam Hüseyin Hoca geçti güzel köyümden

Bayrama on gün kala itikâfa girerdi
Otururdu kürsüye güzel vaaz ederdi
Komşu komşuya bakın iyi davranın derdi
Şakir Çavuş Şahin de geçti güzel köyümden

Genç ömrünü çürütmüş Almanya’nın işinde
İçini dert bağlamış o gencecik yaşında
Gözü yoktu kimsenin ekmeğinde aşında
Kel Hüseyin Acet de geçti güzel köyümden

El içine karışmaz topluma pek uymazdı
Gariban teyzemizi bir yerlere salmazdı
Su nöbeti gelince kimselere vermezdi
Kerimlerin Nuri de geçti güzel köyümden

Uzun boylu biriydi Çolak’ın Kerim dede
İş bitirir biriydi Tüpüş’ün Hasan dede
Bir camı yok gözlüğün otururdu gölgede
Kör Ömer dedemiz de geçti güzel köyümden

Koruların düzüne bolca nohut ekerdi
Siner çalı ardına nohudunu beklerdi
Gelişini sezmezsin hop dalına çökerdi
Kır Salih dayımız da geçti güzel köyümden


Allah cümlesine rahmet eylesin.