Bizler neden hep şekle önem veriyoruz.?
Zarfa kaynaklık eden, onun iç dünyasını dışa yansıtan,
Mazrufu değil mi?
Tamam, görüntü de bir mesaj, bir algı oluşturmaktadır.
Ancak, içe dair süslenmeyen bir dünya yerine…
Şekle dair süslenen ve sadece yüzeysel olan bir dünyanın arasında…
Ayırt edici bir farkındalık olmasın mı?
Öyleyse yazıların muhteva ve özünü okuyarak kazanılacak,
Kazandırılacak bir değer,
Giydiğin bir elbise yahut…
Pantolondan, nitelik yönüyle daha çok ilgi oluşturması,
Okuyucuyu meşgul etmesi, düşündürmesi ve…
Ona dair daha fazla bir yoğunluk mesaisi gösterilmesi
Gerekmez mi?
Nihayetinde bir resim şekil vs. beğenilir ama ya yazılan bir yazı,
Bir fikir ortaya koyma,
Yorum yapma tanıtım,
Parmak basılan bir idea daha mı önemsiz mi ki;
Sadece bakmakla geçiştiriliyor…
Eğer bir şey yüzeysel bir bakış kadar değersiz ise,
Demek ki yazılan yazıların,
Okunan kitapların bir resim, dışa ait bir görüntü kadar bile,
Yok mudur ehemmiyeti?
Halbuki bizim daha çok düşünmeye
Araştırmaya ve okumaya ihtiyacımız var.
Sizce de öyle değil mi?
Maddeci bir asırda menfaatler, üstü örtülü ödenek gibi….
Keşke, ama keşke önce kendimizi imar edebilseydik.
Çünkü insanın ömrü eserlerinin yansıması ve ideasından ibaret değil mi?
Hayat başımızdaki en büyük Taç…Lakin mazrufun yetkinliği, sahip
Olduğu güzelliğindendir.
Keşke, keşke ama keşke önce kendimize gidebilseydik…
O zaman içimize inşa ederdik en güzel sarayı…

#yusuf