2
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
269
Okunma
Ruhum bir kelebeğe dönüşürdü gülüşünle,
uçardım.
Uçup omuzuna konardım.
Sen bakmazdın hiç,
Sanki yokmuşum gibi,
Anlamazdın.
Ama ben oradaydım ,
Göğsünde,kalbinin tam üstünde.
Bilirdim hissetmezdin,
Ağlardım…
Ne çocukluk ama değil mi?
Gülüşünle mutlulukla uçarken,
Görmeyişinle yanardım.aslında şakasına “gel” desen,
İnan kanardım.
Kelebeğin ömrü ne ki, o yalanı da seninle yaşardım.
Ey narında yandığım yar,
Bak kanatlarıma,hala rengarenk.
Hala konmak için bekliyor gülüşünün köşesine,
Hala ölüyorum bir günde kelebek etkisiyle
5.0
100% (4)
Cevap Yaz