Hayatlarımız yarım, muratlarımız yarım
Dünler bugüne hasret, bir muammâdır yarın.
Koparıp alır zaman, parça parça ömürden
O sebeple kapanmaz, üzeri yaraların.

Bir araya gelmiyor kırılınca sırçalar
Küçük bir esintide dağılıyor parçalar
Müsebbibi hangimiz uçuşan yaprakların
Biz mi harcarız onu, zaman mı bizden çalar.

Severiz, sevgimizi söylemek ağır gelir
İçimize atarız, ağlamak ağır gelir
Ani gelir ayrılık, hasret kapıyı çalar
Kanayan yaraları dağlamak ağır gelir.

Kimler vefasız yazdı, deftere adımızı
Kimler sildi "hükümsüz" diye bu sevdamızı
Bir araya getirmek, bağlamak ağır gelir
Koparıp attığımız, gönül bağlarımızı.

Atalım kalbimizde yer kaplayan çöpleri
Koparttığımız yerden bağlayalım ipleri
Birlikte yeşertelim gönül bağlarımızı
Yeni baştan kuralım yıkılan köprüleri...

Tünelin sonundaki ışığa ulaşmadan
Âlem-i ervah’daki ruhlara karışmadan
Yeni baştan kuralım yıkılan köprüleri...
Can alıcı melekle yüzyüze tanışmadan.

Nûrfânî’m, farklı farklı yaşar herkes hayatı
Sana pamuk şekeri, kimine taştan katı
Masivayı geçerek, ötelere aşmadan
Öyle bir hayat yaşa, garantile sıratı.

Nûriye Akyol
31/5/2022

Görsel alıntıdır