Duydun mu bir nidâ! var çağırıyor
Ateşimle yanan köz’müş enâyi!
Aynalarda bile beni arıyor
Aklını benimle bozmuş enâyi!

Bakmamış boyuna, akıl yaşına
Beklemiş sarılıp, sabır taşına
Sonunda ne dertler açmış başına
Kaybolmuş peşimde, azmış enâyi!

Bir ömür harcamış "tatlı" sözüme
Bakmaya doymamış "cennet" gözüme
Hasret kalmış "benim melek" yüzüme
Adıma şarkılar yazmış enâyi!

Güzeller içinde hep beni seçip,
Adımı andıkça kendinden geçip,
Yokluğuma küsüp, kahrından içip,
Her gün bir köşede sızmış enâyi!

Çiçekler ektirmiş veririm diye,
Bu sevda uğruna ölürüm diye,
Belki de cennette görürüm diye,
Kendi mezarını kazmış enâyi!



DOST KATKISI.........................Teşekkürlerimle

Kendini avutmuş yıllar boyunca
Adımı yazdırmış mermere tunca
Başkasıyla olduğumu duyunca
Küplere binerek kızmış enâyi!.................Suat ZOBU


Azmak: yolunu kaybetmek, kaybolmak