Kırık bir kalp ile mi gülümseyecek yüzüm
Kahkahası çınlayan eski resimler nerde?
Yoksa ben, Fahrunnisa, ben mi böyle yüzsüzüm?
Gülüp geçiveririm göğsümdeki her derde!

Ah bilsen yüreğimde kaç kurşun gölgesi var
Ah bilsen Fahrunnisa, dünya bana nasıl dar!
Babam gitti gideli içimdeki duygular
Karıştı birbirine, ne gökteyim ne yerde!

Yazdıkça Fahrunnisa, yazdıkça eriyorum
Harflerimi ok edip kaleme geriyorum
Her gölgeye kendimce bir anlam veriyorum
Sorsan, akıl kaldı mı, yok derim artık serde

Farkında mısın bilmem, omzunda ağlıyorum
Adını ve hüznümü şiire bağlıyorum
Fahrunnisa teselli dostlukta mı diyorum
Dost muhtaç etmez imiş dostunu hiç namerde

Babam ve baban işte, bırakıp gitti bizi
Babam ve baban işte, içimizdeki sızı
Kim üzebilirdi ki babası olan kızı?
Hüzünle Fahrunnisa, kapandı artık perde

H.