Hiç yaşayamadım ki çocukluğumu Sümeyye!
Hep gençtim çocukken
Süt kokmuyordu ağzım
Minik yaşta yükledi ayaklarım dünyayı
Omuzlarımda koca bir dünya!

Erken girdi bizim eve hayat dersi Sümeyye!
Bileklerimin nefesini keserdi ; Süpürge
Yeri öpmekten kabuk tutardı dizlerim
Ya ellerim...Çölümsü çatlaktı

Nasıl kaşınırdı geceleri bir bilsen Sümeyye!
Kanardı ısırıklarımdan
Duvardaki radyonun yanında
Kıt kanaat kullandığımız vazelin
Birde anne kremi: Mis kokulu arko
Kâr etmezdi deterjan yanıklarına

Boyumdan büyük yolluklarımız vardı Sümeyye!
Bayramdan bayrama serdiğimiz
Fistanlı yeşil halımız birde;
Çekemezdim; o; beni çekerdi üstüne

Hayatımız bir film gibiydi Sümeyye!
Sedirin üzerinde tahtadan bebeğimiz
Öğlen sonrasını beklerdi
Çıra kokardı gülüm
Hayali kına yakardım ellerine
Çıralı gözlere ninniler söylerdim
Çogu sözleri uydururdum
Utanırdım sonrasında

Kaybolan yıllarımı uçurmuşlar Sümeyye!
Elmanın öbür yarısı gibi
"Anasının bahtı kızının tahtı"aralığında
Annemin kaderini , kaderini yaşadım
Sekiz kardeşe annelik eden annem
Can verirken kollarımda
Bana annem dedi son sözünde!

Daha dokuz yaşında evin annesiydim; Sümeyye!
Yemek sinisini kucakladığımda
Dünyalar benim olurdu
o yaşlarda öğrendim boğaz tokluğunu
Yemezsen çalışamazdım
Güçlü olmam gerekiyordu
Mutlu muydum; Evet!

Yokluk içinde toktum ve mutluydum Sümeyye!
Bağım ve dağım sağım solum vardı
Aslan kızım dedikçe varoluşa çoştum
Yüküm dünyalar kadardı
Hayatın zorluklarını elime saydı Venüs
Kuruşu kuruşuna ve ben herşeye yetiştim
Her yılın bir madalyası oldu boynumda
Hafif sikletten ağır siklete
Yorgundum bu yüzden geç kaldım aşklara

Sonra o kara gün geldi Sümeyye!
O gün tanıştım esas oğlanla
Beterin beteri dedikleri
Bin yıl sürecekmiş dedikleri gurbetimle
Üstadın dediği gibi
Özvatanımızda parya olduk

Kimimiz zindanda kimimiz sürgün Sümeyye!
Gökyüzü kızıl yeryüzü gri
Dilimizde Baba şiirler:

"Vicdan azabına eş, kayna kayna Sakarya,
Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya! "

Gençliğimi de hiç yaşayamadım ki Sümeyye! !
Küllerinden doğmak nedır bilir misin
Ve yahut kaleler ve duvarları
Sen nereden bileceksin ki Sümeyye!
Yorgunluğuma bir ninni söyle yeter


Ahben