Bütün gece çöplerden kırık kalpler topladım
Kimbilir hangi zalim elinden vurulmuşlar.
Yaralarını sarıp, şevkat ile kapladım
Çırpınışları durdu, meğer çok yorulmuşlar.

Sessiz sessiz inleyen nağmeler duyuyordum
Gayri ihtiyari ben, onlara uyuyordum
Acının nahoş tadı, hissettim yudum yudum
Vefası yok, derdi çok, bir yolda kaybolmuşlar...

Göz attım çekinerek kırıklardan içeri
Büyük bir ürpertiyle hemen çekildim geri
Öyle bir boşluk var ki, sığdırır göğü, yeri
Ne kadar acı varsa içeriye dolmuşlar.

Her gönülde farklıdır, kırgınlık emâresi
Sevgi ve saygı ile yaşamaktır çaresi
Dedim: Yâ Rabb sendedir kalplerin idaresi
Dilersen yeşillenir, gülistanı solmuşlar.

Kırılmış, örselenmiş kalplerin günahını
Alan da, yıkan da bir gönüller dergâhını
Duyan, işiten sensin, Rabb’im kulun ahını
Bir daha mahzun olmaz Mevlâ’sını bulmuşlar.

Nûriye Akyol
25/7/2024