5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1187
Okunma
Bir hamfendi
Gencecik,
Dört yaşında, var yok kız çocuğu
Eteklerinde elleri
Ananın;
Bir çöp kutusu
Sokağında şehrin.
Düşler çöpün içinde kalmış,
Rüyalarında çöpteki ekmek,
‘Anne ne buldun?’
‘Ver ne olur acıktım.’
Çocuğun yakarışı!
Durdu ayaklarım yürümüyor,
Elli liram var sadece
Son harçlığım.
‘Kızım af edersin, bakar mısın?
Belini tutarak doğruldu kadın,
-Akşamın yirmi biri,-
‘Efendim abi?’
‘Bir harçlık vermek isterim kızıma,’
‘Ne dersin?
Onurlu başı dimdik
Utanıyorum,
Elimde elli lira kırışık,
Bekler vermem için,
Kadın der:
‘Asla’
‘Biz dilenci değiliz.
Kayboldum elbisemin içinde,
Yarıl toprak yut beni,
Yaşayamam utancımla,
Sen çöp ellerken.
Kahretsin;
Siz, biz ve onlar,
Ve çöpteki ekmek.
07.Akim.2008 13.40
Cevap Yaz