Sedire oturmuş,yaslı bir baba
Vücuduna ağır gelen,dertli başını
Hafifçe kaldırdı,
Ağlamaktan kuruyan, kara gözlerle
Şöyle bir baktı,
İrkildi,
Titredi,
Derin bir iç çekti
..Ve
Uzatılan mikrofona şöyle diyordu
“VATAN SAĞOLSUN,
SAĞOLSUN VATAN”
Diyordu ama,gel de ona sor
Ateş düştüğü yeri yakıyor
Onun gözyaşları ise içe akıyor

Eş,dost toplanmışlar hepsi orada
O bakıyor ama göremiyordu
Hıçkırık,göz yaşı,onca çığlığı
İşitiyor ama duyamıyordu
O çınar gibi,dev gibi adam
Yüreği kanıyor ve yanıyordu
Bir ağaç,dal değil burada yanan
Öldüren kahreden,yürek bu yanan
Şehit oldu çünkü
Şehit oldu çünkü tazecik fidan

İki kişi gelip girdi koluna
Doğruldu yerinden son bir gayretle
Bayrağa sarılı,şehit oğlunun
Kaldırdı başını,baktı Naaş’ına
Söylediği yine iki kelime
“VATAN SAĞOLSUN,
SAĞ OLSUN VATAN”
Diyordu ama gel de ona sor
Ateş düştüğü yeri yakıyor
Onun göz yaşları içe akıyor

Şehit omuzlarda tertiplerinin
Yükseldi feryadı yangın yerinin
Ana ağlar,bacı ağlar,gardaş ağlar
Canlar ağlar,can ağlar
Aile fertleri karalar bağlar
Öyle bir ağıt ki yürekler dağlar
Görseydi erirdi,dayanmaz dağlar
İnsan dayanırmış,VATAN olunca

Dualarla camiden alındı şehit
Son yolculuk için gelmişti vakit
İki kişi arasında zor duran baba
Düşündü geçmişi,bu güne kadar
Çocuktu daha dün,oyun oynayan
Okula gidip,geldi hayli bir zaman
Ne zaman büyüyüp asker olmuştu
Gözünde canlandı hepsi tas-tamam
Son göreviydi bu şehit oğluna
Metanet diledi Yüce Tanrıdan
Yerden avuçlayıp,attı toprağı
Takat-ı tükendi,gücü tükendi
Titreyen dudağından çıkan kelime
“VATAN SAĞOLSUN
SAĞOLSUN VATAN”

Tüm uzuvlarıyla VATAN diyen ben,
Bu merasime tanık olan ben,

Önce o şehit babasının elini,
Sonra da,
Eğilip toprağı öperim canlar
Eğilip toprağı öperim canlar
Sadece toprak değil,işte bu VATAN
Şehidin anlıdır,toprak dediğin

Sadık DAĞDEVİREN
(Aşık Lüzumsuz)