HASRET TÜRKÜSÜ
ÜZÜMÖREN’E

O topraklarda yeşeren can idim,
Yedi yüz yıllık vatan kalesiyim.
Dedelerim kanıyla, canıyla şehid,
Ben bu cennet vatanın sevdalısıyım.

Seferberlik ilan oldu, gitti yiğitler.
Beşikte bebeler, gözü yaşlı gelinler,
Dönemedi geriye Hakk’a vasıl yiğitler,
Nice yokluklarla yoğruldu vatanım.

Dedelerim düşmana ezdirmedi vatanı,
Ezdirmedi yeşil makberinde yatanı.
Ezanlar, minareler özümün nişanı,
Ulu Cami köyümün, şanlı tarih tanığı.

Üzümören kudretin cennetten bir köşesi,
Fırat’a giderken bağlar bülbül neşvesi.
Her pınarından akar ab-ı hayat şulesi,
Küplüce’de kaldı yüreğimin köşesi.

Bahar başkadır benim köyümde.
Çiğdem, nergis neşe saçar yüzünde,
Bereket fışkırır, toprağının özünde.
Sıla hasreti yara oldu gönlümde.


Evlerde şırahane, pişirilir pekmezler,
Kaşıklar kırılır, tek başına yemezler,
Bahçelerde sirke küpü, kirazlar al al,
Keşkek konmuş sofraya gel sen de kal.


Bayramlar hasret oldu, gönül vatanımda,
Kabirdekiler bekler, hep dualarımda,
Sıla kokusu cennet oldu yadımda,
Yüreğimde ince sızı hasret türküsü.

BİLAL DOLUNAY - SAKARYA