Efil efil eserken rüzgâr, dolaşır gri bulutlar,
Pembe düşlerim solar, ruhumu hüzün sarar,
Duygularım çarpışır, tersinden eser rüzgâr,
Bana tercüman olur başı dumanlı dağlar.

Günü güne eklerken, yollar uzadıkça uzar,
Sussam da gözlerim nemli, gönlüm hazar,
Hep dilimde dualar; kaderi mevlam yazar,
Bana tercüman olur başı dumanlı dağlar.

Güneş yakarken tenimi, içime karlar yağar,
Mevsimler gibi insanlar; bir güler, bir ağlar,
Kar söndürmez yangını kor düştüğü anlar,
Bana tercüman olur başı dumanlı dağlar.

Hangisine dur desem; kimi gelir, kimi gider,
İç içe yaşarız biz; hem eser hem naz eder,
Kadir mevlam neyler, neylerse güzel eyler,
Bana tercüman olur başı dumanlı dağlar.

Hayat sürer gider, çözmesi zor bilmece,
Yaşadıkça görürsün, anlarsın hece hece,
Bu sırlar dünyasında neler var daha nice,
Bana tercüman olur başı dumanlı dağlar.

MehmetAkpınar
Mut, 310724