HİÇ GİBİ

Küçücük bir cezve olsam
Gözlerinin kahvesiyle dolsam
Muhabbet hatırına kırk yıl değil
Aşk oduna her dem yansam
Fokur fokur semaver olsam
Dumanım başımda tütse
Dem aldıkça bardağa dolsam
Saçlarının karasında savrulsam
Cayır cayır tandır olsam
Hamur mayalansa döşümde
Yayılsa kokun, burcu burcu tütsem
Karnı değil gözleri doyursam
Irmak olsam şırıl şırıl çağlasam
Tiz bir melodi gibi ruhu kandırsam
Dağ olsam ceylanları barındırsam
Avcıların yüreğine merhamet salsam
Mağara olsam cebraili çağırsam
Gelen her vahiye kulak kabartsam
Sonra şiir bitse
Deccal bu dünyaya hiç gelmese
Yüzümüze okunacak günahlar silinse
Yahut özüme dönsem
Toprak olsam, çürük bedenleri saklasam
Derken,
Mısraların kanı çekilse
Kalemde kurusa Ebû Leheb gibi
Yutkunsam
Ve sussam, hiç olmamış gibi

Canan Özanaç Örenlioğlu