Şahsiyet fukarasıdır
Her dönemin adamları
Yüzü katran karasıdır
Her dönemin adamları

Nabza göre şerbet verir
Gücün karşısında erir
Yalnız çıkarını görür
Her dönemin adamları

Ne ata ne baba tanır
Firar etmiş ondan onur
Onu gören adam sanır
Her dönemin adamları

Karayı cilalar, aklar
Kendinindir bütün haklar!
Menfaati iyi koklar
Her dönemin adamları

Belli değildir adresi
Garibana çıkar sesi
Eğilmektir felsefesi
Her dönemin adamları

Vav harfini andırır o
Gaflet içre yandırır o
Kazıkçıdır, kandırır o
Her dönemin adamları

Gücü yeteni azarlar
Yoluna kuyu kazarlar
Cenneti bile pazarlar
Her dönemin adamları

İkiyüzlü, güven vermez
Dostlukları uzun sürmez
Babasını bile görmez
Her dönemin adamları

Kimseyi sokmaz bağına
Düşürür seni ağına
Örnektir insan sığına
Her dönemin adamları

Siyasetten nemalanır
Kemik görse havalanır
Anırır, deseler anır
Her dönemin adamları

Çıkarı için kudurur
Otur deseler oturur
Şahsiyetini(!) batırır
Her dönemin adamları

Hep kemik peşinden gelir
Adam satmayı pek bilir
Boşa yaşar, boşa ölür
Her dönemin adamları

Sağı solu yoktur onun
Dünya hırsı çoktur onun
Attığı zar yektir onun
Her dönemin adamları

Vicdanı ahlâk göçünde
Münafıklık var içinde
Doymak bilmez hep acında
Her dönemin adamları

Her dönemde kollanırlar
Yalı sever, yallanırlar
Rüzgâr esse sallanırlar
Her dönemin adamları

Göçektir, takar zilleri
Uçurumdur menzilleri
Sahtedir, kokmaz gülleri
Her dönemin adamları

Dostlukları güven vermez
Sonu selâmete ermez
Bakar ama hakkı görmez
Her dönemin adamları

İşten kaçıp aşa koşar
Bir düşten bir düşe koşar
Aslında hep boşa koşar
Her dönemin adamları

Böylesinden uzak durun!
Sırtına semeri vurun!
Başa belâ olur yarın
Her dönemin adamları

M. NİHAT MALKOÇ