SAYARAK*

Günlerim seyran da irfan eyledim,
Yedi iklim dört mevsimi sayarak.!
Şimdi altmış altıya da ben deydim,
Türlü türlü çok derdimi sayarak.!

Gönül kapısında ehil katında,
Her günümün akşam güneş batanda,
İnsanlık nezninde hatır bahtında,
Yerle yeksan hal keyfini sayarak.!

Bin bir gece masal budur diyerek,
Ben sarraf degilim hatır bilerek,
On iki imam hak yolu severek,
Dilek istek ol fehrini sayarak.!

Kimse bilmez hiç kimsenin kıymetin,
Dört mevsimde seven sevgi hasretin,
Gönül kapısın da öder diyetin,
Kilit yeri kapı deliyni sayarak.!

Gül bahçesin de bülbül eder feryat,
Biri beydir biri kul öder diyet,
Mağrıp-dan maşrıb’a edilen ferğat,
Sabrını sınar ferdini sayarak.!

Her kapı açılmaz na-mahremi var,
İyiyle kötüyü seçebilmek kâr,
Bir zaman sırat köprüsü geçmek zor,
Daha nice yol seyrini sayarak.!

İnsan kırmadım hayvandan utandım,
Karıncaya dokunmam laf atandım,
Anadan doğanda şerden kaçandım,
Doksan dokuz yüz gelişni sayarak.!

Yedi kat yer dibinde insan aradım,
Olanı saymadım şakadır sandım,
Derya da çırpındım ateşte yandım,
Özünde insan sevini sayarak.!

İnsan da kalp var içinde sevgisi,
Öksüzüm bu günler yürek yangısı,
Miadı bir gün gidişin kaygısı,
Dünyaya geldim gidişmi sayarak.!
26.07.24 / Saat 09,59
MİADI (Mehmet AY)