Doktor’a;

Pencereleri uyutan gecenin ardından
Bir salkım dalında
Gözlerini kapayıp karanlığa bakmaktı aşk

Gök ölüm kokuyor
Ezbersiz günün ne
Doğuracağını bilmediğim bir Şafak vakti vurdular şiirimi

Dursun diye kalbim
Vurdular bir şiiri

Şiirde ölmekti aşk

Al bir mendille sildiler kanayan
Düşlerimi

Çocuk-yaşam
Şiir-kayıp liman

Satır satır vurdular sayfayı
Satıra düşmekti aşk

Ege’de bir sandal battı
D
a
l
d
I
m
Denize
Ege’de tuz oranı
Yetmişi geçmişti
Kaldırabilirdi fiziğin ağırlığını
Kurtarırım biliyordum
Bu buzul soğuğun nefesinden
On yaşında kız çocuğunu

Gülüşünü kurdelesine yama etmiş
Elleri küçük
Kaşları kara
Gözleri kehribar sıkması
Gül yüzlü’nün
Dizine yasladım başımı
Ağırlık unutmuştu suyun sesini
Suyun derdi vardı

Çürümekti o çocuğun tuzlu gözlerinde aşk

Kriminal raporların çetelesini tutuyor
Beyaz önlüklü maskeli doktor
Kalp ritmine denk gelmiyor
Stetoskop dinletisi
Ciğer ağır yaralı
Gözler savruk Temmuz takvim yaprağı

Gür ve serin sesi ile
Saymaya başladı pencereden
A-Sarmaşık
B-Tan vakti
C-Deniz
D-Mısralar
E-Hiçbiri

Hoyrat bir boşluk

-Canları ayırın-
dedi

Çocuk
Şiir
Yaldızlı gülücük

Limanın sessizliğinde
Ölüme inat
yıldızları vurmaktı aşk...

*Not: Bu şiir;Pandemi koşullarında,hayatını kaybeden ve hala emekleri ile yaşama güzellik katan tüm sağlık emekçilerine ithaf edilmiştir.