Devlet sanatçısı sınavı duydum.
Bir Mart sabahında vardım Ankara.
Üç adet kitabı masaya koydum.
Heyetin önünde durdum Ankara.

Yolların daracık, araba dolmuş.
Betonlar dikilmiş, yeşil yok olmuş.
İnsanların benzi, sapsarı solmuş.
Sokaklar karanlık gördüm Ankara.

Kocatepe cami miras atadan!
Namazı seyretti beyler öteden.
Abdestsiz baktılar niyet kötüden.
Lort, avam cenaze derdim Ankara.

Hacı Bayram Veli üstat çağırdı.
Sokaktaki deli muhtaç bağırdı.
Aşınan meclisin yolu yağırdı.
Acını önüme serdim Ankara.

Ulus’ta Ata’dan heybetli duruş!
Ağız sulanmasın gelir son vuruş.
Yoluna harcanır kalmaz tek kuruş.
Çankaya yolunu sordum Ankara.

Birbirine sende şairler dargın.
Sorunların yumak, iç içe kargın.
Kalbine inerdir yapılan vurgun.
Rüyaları hayra yordum Ankara.

Meclisi teftişe sıvadım kolu.
Permude üçgeni şaşırdım yolu.
Umduğumdan iyi buldum o eli.
Biraz mutluluğa erdim Ankara.

Ayrılık vaktinde bastırdı hüzün.
Bir an kararmasın aydınlık yüzün.
Dursunî anlattı, gerçekçi gözün.
Sana çok hayaller kurdum Ankara.

Dursun Yeşil – 05/03/2008