Karşı kıyıda ışıklar yanıp sönmekte
Göz kırpar gibi lambaları evlerin
Hemen yanı başımda sevgililer oynaşmakta
Dalga geçer gibi yalnızlığımla
Ben bu satırları yazarken
Bastırmakta gülüşmeleri dalgaların sesini

Uzakta demirlemiş gemilerin
Solgun ışıkları görünmekte belli belirsiz
Yatsı vaktini bildirmekte
Minarelerden yükselen ezan sesleri
Denize vuran ışıkların raksı ile birlikte

Yalnızlığımla birlikte ben
Aslında yalnız değildik her dem
Ne gelen eksik oldu ne giden
Ne de aşkla sevişen

Yakamozların raksını
Bıkmadan usanmadan çırpınışını denizin
Hiç birini görmüyordu
Ekmeğinin peşine düşenler
Kendi dünyasına yolculuk edenler
Her nefeste savrulurken dumanlar
Duman değil de acılar mıydı uçuşanlar
Eğer öyleyse
Ne çok acılar biriktirmiş insanlar

Ne garip değil mi
Kendi iç sesimi dinlerken ben
Neler neler gördüm istemeden
Kurtulmak isterken kederimden
Dertlendim yine insanların hallerinden
Daha fazla yüklenmeden
Hadi gidelim yalnızlığım