Rüyamda Azrail’i gördüm
Bir kadın kılığındaydı
Birlikte yürüyorduk meçhul bir yolda
Soğuk bir şekilde ölüme dedi
Nereye gidiyoruz diye sorduğumda

Önce bir durakladım şaşırdım
Yüzüne baktım kayıtsızca
Dedim inancım vardır Allah’a
Elbet çıkacağız ölüm denen yolculuğa
Ama
Henüz çok erken değil mi
Yaşım seksen doksan değil ki
Henüz elli dördündeyim
Yaşamın bahar denilen demlerindeyim
Biraz daha müsade yok mu
Yarım kalanları bitirmeye
Belki dönemeyiz gençliğe ama
Hatalarımı telafi etmeye
Açsam ellerimi tövbeye
Durdu
Çök zamanıdır dedi

Başladım besmeleyle
Aklıma ne geldiyse okumaya
Hepsi birbirine karıştı telaştan
Oysa biliyorum başımıza ne gelirse
Hayır da şer de Allah’tan

Doğmak yaşamak varsa
Ölmek göçüp gitmek de var bu dünyadan
Erken ya da geç ne gelir ki elden
Emir gelmişse o yüce mevkiden
Derken vazgeçti Azrail eyleminden

Zaman mekan kişiler değişti birden
Kadın Azrail gitti aniden
Yerine geldi biraz kabaca bir adam
Senin benim gibi
Tanıdığım biri uzaktan akrabam
Sevindim kurtuldum biraz korkularımdan
Tanıdıktı ne de olsa canımı alacak olan

Bir sigara yaktım ortada duran paketten
Derin bir nefes çektim
Rahatlamıştım
Derken bir kalabalık
Kaçışmaktaydılar yandaki evden

Karıştı yine zaman mekan insan
Ah çatladı çatlayacak sanki kafam
Şaşkınlıktan bir sigara daha
Bir sigara daha içmek isterken ben
Dur dedi Azrail’im öleceksin

Uyandım birden
İlahi Azrail
İllaki sen öldüreceksin